‘Leerlingen groeien hiervan als mens’
De lustrummusical van het Zuyderzee Lyceum brengt leerlingen, docenten, medewerkers en ouders al jaren op een unieke manier samen. Sinds 1989 is docent Lichamelijke Opvoeding Marcel Kroes de drijvende kracht, die er onvermoeibaar zijn ziel en zaligheid in stopt. Samen met de bijna honderd deelnemers, hoopt hij op 26 en 27 januari weer een mooie editie op de planken te brengen in Theater ’t Voorhuys met de naam: ???
‘Ik heb volgens mij als leerling nog meegedaan aan de eerste twee musicals’, herinnert Marcel Kroes (LEEFTIJD) zich. Toen hij later op het Zuyderzee kwam werken als docent, werd hij verantwoordelijk gemaakt voor het toneel in de school. ‘De musical bestond toen niet meer, maar ik dacht: als we zo’n mooi toneel hebben met zulke professionele apparatuur, dan moeten we daar ook iets mee doen.’
Hij blies de lustrummusical nieuw leven in. Zijn eerste editie ruim dertig jaar geleden was een doorslaand succes, weet Kroes nog. ‘We besloten daarna om het iedere vijf jaar te gaan doen met alles erop en eraan. Eigen mensen, eigen leerlingen. Zelf de regie en het script schrijven, zelf de grime, geluid en licht, kleding en pr doen. Muziekdocenten Klaas Boersma en Jordy Hoekstra schreven dit jaar zelfs liedjes voor in de musical.’
Voor Kroes lopen muziek en theater als een rode draad door zijn leven. Hij is van huis uit fluitist en was naast zijn werk als docent altijd al actief in de koor- en toneelwereld. Hij speelde zelfs mee bij kerkdienstopnames van de Evangelische Omroep (EO).
‘Ik heb mezelf als doel gesteld om elk jaar een nieuw instrument te leren bespelen. En dat doe ik ook trouw. De nieuwste aanwinst is een harp’, vertelt hij met een grijns. Maar om hem draait het allemaal niet tijdens de lustrummusical, benadrukt hij.
Anderen laten shinen
‘Integendeel. Wat ik elke keer heel mooi vind aan deze producties is dat je hiermee zoveel talenten de ruimte geeft. Ik vind het geweldig om andere mensen hierin te laten shinen. Leerlingen, docenten en sinds dit jaar ook ouders; ze kunnen een heel andere kant van zichzelf laten zien.’
Leren in de schoolbanken is belangrijk, erkent Kroes. ‘Maar door mee te doen aan de musical groeien ze óók. En daarmee meteen ook het Zuyderzee. Deze producties bieden een plek waar iedereen samenkomt. Dat doet veel met de band onderling. Je werkt samen aan iets moois, ik kan daar erg van genieten.’
Docent aardrijkskunde Anko Bos beaamt dat. Hij speelt een hoofdrol in de nieuwe musical. ‘Het is leuk om op deze manier samen te werken met ook je leerlingen. Dat schept een band.’
Zesdejaars vwo’ers Anna Halsema (17), Vera Ton (17) en Maud Noordhuis (17) kunnen zich hun eerste musical om die reden ook nog goed herinneren. ‘Je leert je dan als brugklasser echt thuis voelen hier op school. Omdat je andere leerlingen leert kennen en de docenten. Dat is heel fijn’, legt Vera uit. Maud: ‘De eerste keer was zo geweldig, echt een ontzettende belevenis.’
‘Leuk om iets voor school te doen’
De drie doen ook dit jaar weer mee aan de musical. Vera en Maud hebben allebei een rol, Anna helpt achter de schermen: ‘Ik heb meegeschreven aan het script en doe veel regelwerk om Marcel te ondersteunen.’ Waarom? ‘Omdat ik iets heb met musical en theater, maar ook omdat ik het leuk vind om iets terug te doen voor school.’
De lustrummusical valt of staat natuurlijk met het script. ‘Een levend script’, vertelt Bos, die ook meeschreef. ‘Het wordt tijdens het repeteren nog aangepast.’ Het verhaal gaat altijd over school en een actuele ontwikkeling. Kroes: ‘Dit jaar is dat de nieuwe campus waar twee rivaliserende bendes de boel op stelten zetten en een directeur die denkt dat er niets aan de hand is.’
Na de zomervakantie begonnen de audities en werden de juiste mensen bij de juiste rollen gevonden en er zijn ook een zang- en dansaudities. Inmiddels zijn de wekelijkse repetities begonnen. Band, zang, dans en spelers doen dat nu nog los van elkaar, als daar de basis eenmaal is gelegd, wordt alles samengevoegd.
Scherp blijven
Kroes: ‘Dat is een mooi moment, want dan krijg je echt een beeld van hoe het uiteindelijk wordt.’ In de tussentijd probeert hij iedereen scherp te houden en te stimuleren ook thuis te oefenen. ‘Want er zijn altijd deelnemers die het steeds maar weer uitstellen, ook sommige collega’s. En dat kan natuurlijk niet, want het moet wel goed zijn straks.’